Sprawa zakomunikowana rządowi - Marek Dochnal p. Polsce
Marek AlojzyDochnal przeciwko Polsce
Skarga nr31622/07, wniesiona w dniu 13.07.2007 roku.
Oświadczeniedotyczące faktów zgodnie z treścią skargi:
1. Pierwszepostępowanie karne prowadzone przeciwko skarżącemu:
Dnia 26 września2004 roku skarżący został aresztowany przez policję na krakowskim lotnisku.Skarżący był wówczas biznesmenem i lobbystą, żyjącym w Warszawie i Londynie,osiadłym w Monako.
Dnia 28 września2004 roku Sąd Rejonowy w Łodzi wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniuskarżącego. Sąd Rejonowy w swojej decyzji wskazał na uzasadnione podejrzeniepopełnienia przestępstwa polegającego na zaproponowaniu łapówki członkowi polskiegoparlamentu A.P. Sąd argumentował, iż tylko areszt zapewni prawidłowy przebiegśledztwa zważywszy na fakt, iż oskarżony nie ma stałego miejsca zamieszkania wPolsce. Sąd odniósł się również do prawdopodobieństwa wysokiej kary grożącejskarżącemu oraz na obawę matactwa.
Zażalenieskarżącego na powyższą decyzję Sądu Rejonowego zostało oddalone przez SądOkręgowy w dniu 20 października 2004 roku.
Areszt wobecskarżącego był kolejno przedłużany przez Sąd Rejonowy w dniach 21 grudnia 2004roku, 22 marca i 21 czerwca 2005 roku. Powody przedłużenia stosowaniatymczasowego aresztu były tożsame z tymi wskazanymi przez Sąd Rejonowy wpierwotnej decyzji o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego.
Wszystkie zażaleniaskarżącego na powyższe decyzje Sądu Rejonowego nie zostały uwzględnione.
Dnia 5 marca i 23kwietnia 2005 roku skarżący zeznawał przed Parlamentarną Komisją Śledczą wsprawie dotyczącej spółki PKN-Orlen. Komisja po wysłuchaniu skarżącegopoinformowała Prokuratora Generalnego, iż skarżący współpracował z Komisją.
Dnia 21 września i21 grudnia 2005 roku, Sąd Apelacyjny w Łodzi przedłużył areszt wobec skarżącegodo momentu zakończenia śledztwa. Sąd odniósł się do niezwykłej złożonościsprawy, która dotyczy zarzutów korupcji wśród najwyższych funkcjonariuszypublicznych i powtórzył, że inne środki zapobiegawcze nie stanowiłybyodpowiedniego zapewnienia że oskarżony stawi się na rozprawę.
Następnie, SądApelacyjny kolejno w dniach 8 luty, 10 maja, 21 czerwca, 20 września oraz 6grudnia 2006 przedłużał stosowanie tymczasowego aresztu wobec skarżącego. Sądpodnosił, że okoliczności sprawy usprawiedliwiają fakt, iż śledztwo wniniejszej sprawie do tego momentu nie zostało zakończone przez prokuratora. Wdecyzji z 6 grudnia 2006 Sąd Apelacyjny uznał jednak, że skarżący mógłby byćzwolniony z aresztu pod warunkiem uiszczenia poręczenia majątkowego w wysokości1,000,000 zł.
Dnia 5 stycznia2007 roku został uchylony areszt wobec byłego członka parlamentu A.P. orazasystenta skarżącego K.P. Wszelkie zażalenia skarżącego na postanowienia sądówo przedłużaniu stosowania tymczasowego aresztowania były oddalane. Jegokilkakrotnie ponawiane wnioski o uchylenie tego środka zapobiegawczego równieżnie zostały uwzględnione.
Dnia 20 stycznia2007 Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach wniósł akt oskarżeniaprzeciwko skarżącemu a także przeciwko A.P. oraz przeciwko K.P. Skarżący zostałoskarżony o kilkakrotnie popełnione przestępstwo wręczenia korzyści majątkowej.
Dnia 9 lutego 2007roku areszt wobec skarżącego został ponownie przedłużony. Postanowienie Sąduzostało zaskarżone przez skarżącego.
Dnia 11 kwietnia2007 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał zażalenie skarżącego za zasadne inakazał zwolnienie skarżącego po uiszczeniu przez niego poręczenia majątkowegow wysokości 600,000 zł. W uzasadnieniu Sąd wskazał, iż dowody w sprawie zostałyzebrane, akt oskarżenia sporządzony a oskarżony ma stałe miejsce zamieszkania wPolsce.
W dniu 15 czerwca2007 roku Sąd Rejonowy w Warszawie zmienił postanowienie Sądu Apelacyjnego wten sposób, że zmniejszył wysokość zasądzonego poręczenia majątkowego do kwoty500,000 zł. Przedmiotową decyzję Sądu Rejonowego w Warszawie zaskarżyłprokurator.
Dnia 17 lipca 2007roku Sąd Okręgowy w Warszawie nie uwzględnił zażalenia prokuratora wskazując,iż brak jest jakichkolwiek dowodów, że oskarżony będzie próbował wpływać nazeznania świadków czy w jakikolwiek inny sposób będzie utrudniać prawidłowyprzebieg postępowania. Sąd wskazał też, że skarżący nie uiścił poręczenia majątkowegow wysokości ustalonej przez Sąd Rejonowy prawdopodobnie ze względu na fakt, iżw dalszym ciągu pozostawał w areszcie w związku z innym toczącym się przeciwkoniemu postępowaniem karnym.
W między czasie, 30kwietnia 2007 roku Sąd Rejonowy w Warszawie zdecydował, iż nie jest sądemwłaściwym do rozpatrzenia niniejszej sprawy. W związku z powyższym Sąd Rejonowyw Warszawie przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Zgierzu. Dnia 14 maja 2007roku Warszawski Sąd Rejonowy wskazał \"oczywistą pomyłkę pisarską\" w swojejdecyzji z dnia 30 kwietnia 2007 roku. Sąd Rejonowy w Warszawie wskazał, żeintencją Sądu było skierowanie sprawy według właściwości do Sądu Rejonowego wPabianicach. W rezultacie skargi wniesionej przez obrońców skarżącego, 17 lipca2007 roku Sąd Okręgowy w Warszawie zdecydował, że wskazanie sądu właściwego dorozpatrzenia sprawy nie może być przedmiotem sprostowania jako \"oczywistapomyłka pisarska\". W tym samym orzeczeniu Sąd Okręgowy wskazał, iżistotnie sądem właściwym do rozpatrzenia sprawy jest Sąd Rejonowy wPabianicach.
Sąd wyznaczyłpierwszą rozprawę na dzień 27 września 2007 roku. Rozprawa została jednakodwołana.
W dniu 10października 2007 roku Sąd Rejonowy w Pabianicach określił wysokość poręczeniamajątkowego na kwotę 300,000 zł. Sąd uznał, że poręczenie majątkowe w powyższejwysokości stanowi wystarczającą gwarancję, iż skarżący stawi się na rozprawę.Zażalenie prokuratora na powyższą decyzję Sądu zostało oddalone w dniu 30października 2007 roku.
Skarżący wpłaciłzasądzone poręczenie majątkowe, w wyniku czego tymczasowy areszt zastosowany wzwiązku z tym postępowaniem karnym został uchylony. Skarżący nie został jednakzwolniony ze względu na stosowanie tymczasowego aresztowania w związku z drugimtoczącym się przeciwko niemu postępowaniem karnym.
2. Drugiepostępowanie karne prowadzone przeciwko skarżącemu (Ap II Ds 54/05/s)
W dniu 8 marca 2005roku skarżący został oskarżony o przestępstwo prania brudnych pieniędzy orazpodżeganie do popełnienia przestępstwa łapownictwa czynnego z art. 229 kk wzwiązku z art. 18 kk. Informacja dotycząca zawartości zarzutów, ichszczegółowej treści została zakwalifikowana jako ściśle tajne i w konsekwencjinie ujawniona skarżącemu ani jego obrońcom.
Dnia 25 listopada2006 roku skarżący został oskarżony o uchylanie się od płacenia podatków ispowodowanie szkody w majątku Skarbu Państwa w wysokości 7,000 zł. Następnieżona oraz teściowa skarżącego zostały oskarżone o to samo przestępstwo.Teściowa skarżącego została aresztowana a następnie zwolniona po wpłaceniuporęczenia majątkowego.
Dnia 26 listopada2006 roku Sąd Rejonowy w Katowicach postanowił zastosować wobec skarżącegotymczasowy areszt w związku z tym postępowaniem karnym.
W dniu 8 grudnia2006 roku do zarzutów przedstawionych skarżącemu dodano jeszcze inneprzestępstwa podatkowe.
Dnia 26 listopada,29 grudnia 2006 roku oraz 16 lutego, 13 kwietnia i 6 sierpnia 2007 rokuProkurator Warszawskiej Prokuratury Apelacyjnej oddalił prośbę skarżącego ozezwolenie na przejrzenie akt zebranych przeciwko niemu. Prokurator uznał, żesprawa jest wielowarstwowa i skomplikowana. Postępowanie w niniejszej sprawiewszczęto 1 grudnia 2004 roku i zgodnie z planem miało zostać zakończone do dnia31 stycznia 2008 roku. Prokurator wskazał jednak, że postępowanie nie zostaniezakończone w wyznaczonym terminie. W związku z powyższym prokurator podsumował,że ujawnienie informacji znajdujących się w aktach sprawy skarżącemu lub jegoobrońcom odbyłoby się ze szkodą dla toczącego się postępowania.
W dniach 19 lutyoraz 22 czerwca 2007 roku Sąd Rejonowy w Katowicach ponownie przedłużył aresztwobec skarżącego. Sąd wskazał na obawę matactwa ze strony skarżącego, oraz naprawdopodobieństwa wysokiej kary grożącej skarżącemu. Skarżący zaskarżył obiepowyższe decyzje Sądu Rejonowego w Katowicach.
Dnia 6 czerwca 2007roku Sąd Okręgowy w Katowicach nie uwzględnił zażalenia skarżącego na decyzjęSądu Rejonowego w Katowicach z dnia 19 lutego 2007 roku w przedmiocieprzedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania.
W dniu 21 września2007 roku prokurator oddalił ponowną prośbę skarżącego, w której zwracał się omożliwość przejrzenia akt zebranych w trakcie postępowania. Prokurator wskazałjednak, że zezwolenie będzie wydane w najbliższej przyszłości.
Zażalenie na powyższądecyzję prokuratora wniesione przez skarżącego zostało oddalone przezprokuratora nadrzędnego.
Dnia 23października 2007 roku Sąd Rejonowy w Katowicach oddalił wniosek prokuratora odalsze przedłużenie tymczasowego aresztowania skarżącego. Sąd postanowił, iżskarżący może zostać zwolniony po uiszczeniu poręczenia majątkowego w wysokości500,000 zł. Sąd podkreślił długość stosowania najbardziej dolegliwego środkazapobiegawczego wobec skarżącego któremu przysługuje domniemanie niewinności, iuznał że areszt tymczasowy przybrał w niniejszej sprawie formę kary co stanowinaruszenie zasad krajowego prawa karnegooraz prawa międzynarodowego. Sąd wskazał również, że prokurator powinien już dotego czasu zebrać wszelkie dowody i zakończyć postępowanie. Prokurator wniósłzażalenie.
Okazało się, żeskarżący wpłacił poręczenie majątkowe.
Dnia 29października 2007 roku Sąd Okręgowy w Katowicach uwzględnił zażalenieprokuratora i uchylił postanowienie Sądu Rejonowego w Katowicach. Sąd Okręgowypostanowił przedłużyć areszt wobec skarżącego do dnia 31 stycznia 2008 roku.
Skarżący jest nadaltymczasowo aresztowany. Śledztwo w sprawie jest nadal w toku.
3. Zabezpieczeniemienia:
Dnia 10października 2004 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Łodzi podjął decyzjęo zabezpieczeniu majątku skarżącego. Decyzja ta została zmieniona dnia 10lutego 2005 roku w ten sposób że prokurator postanowił zabezpieczyć udziały współce skarżącego \"L\", akcje w spółce akcyjnej \"S\" ipieniądze złożone na kontach bankowych skarżącego do maksymalnej kwoty 720,000zł. Powyższa decyzja została podtrzymana przez Sąd Rejonowy w Łodzi w dniu 18lutego 2005 roku.
W dniu 1 marca 2005roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej zdecydował zabezpieczyć dalszy majątekskarżącego po oszacowaniu, że maksymalna kwota grzywny, jaka może być orzeczonawobec skarżącego w związku z przestępstwami podatkowymi, o które jestoskarżony, wynosi 12,000,000 zł. Powyższa decyzja została zmieniona przez SądRejonowy w Łodzi w dniu 15 marca 2005 roku w ten sposób że suma dozabezpieczenia została ograniczona do kwoty 8,015,997 zł.
Dnia 27 kwietnia2007 roku komornik poinformował skarżącego, że na mocy decyzji prokuratorazajął jego konta bankowe.
W maju 2007 rokukomornik zajął także udziały skarżącego w spółce \"D\" a następnie jesprzedał.
4. Inne kwestie:
Od listopada 2006roku skarżącemu nie pozwolono widywać żony.
Dnia 9 stycznia2007 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach poinformował żonęskarżącego, że z wnioskiem o zgodę na widzenie męża powinna zwracać się do obuprokuratorów prowadzących dwa odrębne postępowania karne przeciwko skarżącemu.Dodatkowo prokurator poinformował żonę skarżącego, że od decyzji prokuratora wprzedmiocie zgody na widzenie nie przysługuje środek odwoławczy.
Dnia 8 stycznia i 6lutego 2007 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach odmówiłskarżącemu zgody na widzenie żony i dzieci. Prokurator poinformował skarżącego,że jego żona była przesłuchiwana w roli świadka w drugim toczącym się przeciwkoniemu postępowaniu karnym i z tego względu nie może być zgody na widzenie.
Dnia 20 lutego i 12marca 2007 roku Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w Katowicach oddalił wniosekskarżącego o zgodę na widzenie z matką nie podając jednocześnie powodów swojejnegatywnej decyzji.
W dniu 18października 2007 roku Prokurator Krajowy wydał decyzję, w której wydał zgodęna przeszukania celi skarżącego i zabezpieczenie nielegalnych przedmiotów, wszczególności narkotyków i innych substancji psychotropowych. Tego samego dniadokonano przeszukania w celi skarżącego. Nie znaleziono żadnych nielegalnychprzedmiotów. Jednakże zabezpieczono dwie książeczki zawierające łamigłówkiSudoku.
Zarzutyskarżącego:
1. Skarżący podnosikwestię warunków w jakich przetrzymywane są osoby tymczasowo aresztowane.Skarży się, iż reżim stosowany wobec osób tymczasowo aresztowanych jestznacznie bardziej dolegliwy niż ten stosowany wobec osób skazanych na karępozbawienia wolności. W szczególności skarżący podnosi, że jego fakt kontroliprywatnej korespondencji, co powoduje nawet do 3 miesięcy opóźnienia wdostarczeniu listów i paczek, brak możliwości wykonywania telefonów, brakdostępu do gazet i magazynów czy też możliwości widzenia się z żoną i dziećmi.Mniej więcej od listopada 2006 skarżący przebywa w izolatce, którą możeopuszczać raz dziennie na godzinę. Nie ma kontaktu z innymi więźniami czy teżze swoją rodziną. Skarżący pod rozwagę poddaje też fakt przeszukania jego celiw dniu 18 października 2007 roku oraz zatrzymanie dwóch książeczek zawierającychłamigłówki Sudoku.
2. Skarżący podnosinaruszenie Artykułu 5 § 1 i 3 Konwencji ze względu na fakt, iż został on tymczasowo aresztowany we wrześniu2004 a proces do chwili obecnej się nie zaczął. Podnosi, że tak długiestosowanie wobec niego tymczasowego aresztu było nieuzasadnione i arbitralne.Sądy przedłużały areszt wobec niego w sposób automatyczny bez wskazaniapowodów, które usprawiedliwiały by konieczność jego stosowania ponad czasprzewidziany w ustawie, oraz nie zważając na fakt, że wszystkie dowody w obupostępowaniach karnych zostały zebrane. Sądy również nie uzasadniły twierdzeniao rzekomym niebezpieczeństwie matactwa ze strony skarżącego czy też możliwościjego ucieczki.
3. Skarżący podnosinaruszenie Artykułu 6 § 1 Konwencji ze względu na długość postępowania, którawykracza poza rozsądny czas, potrzebny na rozpatrzenie sprawy. Skarżącyzaznacza również, iż Artykuł 6 Konwencji został naruszony a jego prawo doobrony pogwałcone biorąc pod uwagę fakt, iż 8 marca 2005 roku zostały muprzedstawione zarzuty zaklasyfikowane jako ściśle tajne. Skarżący nie zostałwięc poinformowany o szczegółach zarzutów wobec niego co uniemożliwiło muefektywną obronę.
Skarżący podnosi,że nie miał dostępu do akt sprawy w drugim toczącym się przeciwko niemupostępowaniu karnym.
4. Skarżącywskazuje również na naruszenie Artykułu 7 § 1 Konwencji. Wnosi, że pierwszepostępowanie karne przeciwko niemu powinno zostać umorzone przez sąd. Skarżącyodnosi się do kilku opinii prawnych, zgodnie z którymi w prawie krajowym, kiedyoskarżony ujawnia informacje dotyczące korupcji nie powinny być wobec niegostosowane sankcje karne a postępowanie winno być umorzone.
5. Skarżący podnositeż naruszenie Artykułu 8 Konwencji ze względu na fakt, że przez cały okresstosowania tymczasowego aresztowania został niemalże całkiem odseparowany odswojej rodziny. Stanowi to szczególnie poważne naruszenie jego prawa doposzanowania życia prywatnego i rodzinnego jako że areszt trwa już ponad 3lata. Skarży się, że od listopada 2006 roku nie miał możliwości spotkania się zżoną. Wcześniej pozwalano mu na spotkania z żoną tylko raz w miesiącu i wizytyte odbywały się w obecności oficera Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego.Odmówiono mu również prawa do widzenia się z matką. Był pozbawiony kontaktu zcórkami - młodsza córka urodziła się kiedy skarżący osadzony był już wareszcie, w styczniu 2005 roku.
Skarżący podnositeż naruszenie Artykułu 13 Konwencji z uwagi na fakt, że nie miał żadnychśrodków odwoławczych od negatywnej decyzji prokuratora dotyczącej zgody nawidzenie swojej rodziny.
NaruszeniemArtykułu 13 Konwencji było też spóźnione rozpatrzenie przez Sąd zażalenia,które złożył skarżący na decyzję Sądu o przedłużeniu stosowania tymczasowegoaresztowania z dnia 19 lutego 2007 roku. Zażalenie zostało rozpatrzone w dniu 6czerwca 2007 roku.
6. Skarżący podnosirównież, iż naruszeniem jego praw były artykuły prasowe, opublikowane odmomentu zastosowania wobec niego tymczasowego aresztu, które w połączeniu zdługim aresztem umocniły opinię publiczną w przekonaniu o jego winie. Skarżącyodnosi się do artykułu opublikowanego w Rzeczpospolitej w dniu 13 listopada2007 roku, w którym prokurator ujawnia informacje dotyczące zarzutu, który niezostał mu jeszcze przedstawiony,dotyczący posiadanie fałszywego prawa jazdy. Skarżący wskazuje na wypowiedźProkuratora Krajowego w artykule z dnia 12 listopada 2007 roku, w której towypowiedzi Prokurator zarzeka się, że nie wypuści Marka D. Skarżący podnosi, żenie dochowano wobec niego zasady domniemania niewinności i w ten sposób doszłodo naruszenia Artykułu 6 § 2 Konwencji.
7. Skarżącywskazuje na naruszenie Artykułu 14 Konwencji. Skarży się że władzezabezpieczyły jego majątek w wysokości 8,000,000 zł. Skarżący i jego rodzinanie miały dostępu do swoich pieniędzy przez nierozsądnie długi okres czasu. Wwyniku zabezpieczenia skarżący stracił kontrole nad większością swoich spółek aPaństwo może efektywnie kontrolować jego czynności biznesowe. Skarżący podnositeż, że od 2004 roku Państwo czerpie korzyści z jego majątku a żadne zpowyższych korzyści nie zostały przyznane skarżącemu.
Skarżący zgadzasię, że powinny istnieć środki zabezpieczenia majątku oskarżonego w celuzabezpieczenia możliwej, grożącej oskarżonemu sankcji. Jednak w niniejszejsprawie długość i dolegliwość zastosowanych środków wskazuje na chęćwywarcia w ten sposób dodatkowej presjina skarżącym.
Pytania dostron:
1. Czy tymczasowyareszt wobec oskarżonego stanowił nieludzkie i poniżające traktowaniestanowiące naruszenie Artykułu 3 Konwencji, biorąc pod uwagę:
- skarżący zostałumieszczony w izolatce od listopada 2006;
- brak dostępu doprasy i magazynów;
- zatrzymanieksiążeczek zawierających łamigłówki Sudoku w dniu 18 października 2007 roku;
- ograniczeniekontaktu skarżącego ze światem zewnętrznym poprzez uniemożliwienie spotkań zżoną, dziećmi i matką oraz a także brak zgody na rozmowy telefoniczne zrodziną;
- ogólne warunkiaresztu skarżącego?
2. Czy aresztowanieskarżącego dnia 26 września 2004 roku było wsparte uzasadnionym podejrzeniempopełnienia przestępstwa, na które wskazuje Artykuł 5 § 1(c) Konwencji? Czystosowanie aresztu w obu postępowaniach opierało się na innych powodach niż tewymienione w Artykule 5 Konwencji, w sposób niezgodny z Artykułem 18 Konwencji?
Czy powodystosowania i przedłużania aresztu w obu toczących się przeciwko skarżącemupostępowaniach były relewantne i wystarczające w znaczeniu Artykułu 5 § 3Konwencji?
3. Czy długośćzastosowanego aresztu nie przekroczyła rozsądnego czasu w rozumieniu Artykułu 5§ 3 Konwencji?
4. Czy długośćzastosowanego aresztu w obu postępowaniach stanowi wyraz systemowego problemustosowania tymczasowego aresztowania w Polsce, biorąc pod uwagę ilość sprawnapływających do Trybunału w których to sprawach Trybunał stwierdził naruszenieArtykuły 5 § 3 ze względu na długość stosowania aresztu?
W tym miejscunależy odnieść się do:
- stosowaniaartykułu 46 Konwencji przy interpretacji problemów strukturalnych takich jak wsprawie Scorodino przeciwko Włochom (Scorodino v. Włochy (nr 1) [GC], nr36813/97, § 229-240, ECHR 2006 - ....)
- WewnętrznejRezolucji Komitetu Ministrów CM/ResDH(2007)75 dotyczącej orzeczeń EuropejskiegoTrybunału Praw Człowieka w 44 sprawach przeciwko Polsce wniesionych ze względuna nadmiernie długi okres stosowania tymczasowego aresztowania, przyjętej 6czerwca 2007 roku.
5. a) Czy zachowanazostała równość broni gwarantowana przez Artykuł 5 § 4 Konwencji, w stosunku dopostępowań dotyczących przedłużenia stosowania aresztu w toku drugiegopostępowania karnego toczącego się przeciwko skarżącemu, biorąc pod uwagę brakdostępu do akt sprawy skarżącego i jego obrońcy?
b) Czy procedura zgodnie z którą skarżącykwestionował legalność stosowania wobec niego tymczasowego aresztu jest zgodnaz Artykułem 5 § 3 Konwencji? W szczególności czy zażalenia składane przezskarżącego były rozpatrywane bez nieuzasadnionej zwłoki biorąc pod uwagę, iżzażalenie na postanowienie z dnia 19 lutego 2007 dotyczące przedłużeniastosowania tymczasowego aresztowania wobec skarżącego w toku drugiegopostępowania karnego zostało oddalone dnia 6 czerwca 2007 roku?
6. Czy czas trwaniaobu postępowań karnych przeciwko skarżącemu pozostaje w zgodzie z wymaganiemrozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie wynikającym z Artykułu 6 § 1Konwencji?
7. Czy zachowanebyło w drugim postępowaniu karnym toczącym się przeciwko skarżącemu prawooskarżonego do niezwłocznego i szczegółowego poinformowania o powodacharesztowania oraz zarzutach stawianych skarżącemu? Czy wobec oskarżonego prawoodpowiedniego czasu na przygotowanie obrony wymaganego na mocy Artykułu 5
§ 2 oraz Artykułu 6 § 3 (a) i (b) zostało zapewnione? Pytanie to dotyczyzarzutów wobec skarżącego wniesionych dnia 8 marca 2005 roku, które zostałyzaklasyfikowane jako ściśle tajne.
8. Czy doszło doingerencji w prawa skarżącego do poszanowania życia prywatnego i rodzinnegozagwarantowanego na mocy Artykułu 8 § 1 Konwencji, biorąc pod uwagę iż w okresiestosowania tymczasowego aresztu skarżącemu odmówiono wizyt matki, żony idzieci?
Jeżeli doszło dotakiej ingerencji, czy była ona zgodna z prawem i niezbędna w świetle Artykułu8 § 2 Konwencji?
9. Czy skarżącymiał dostęp do efektywnych środków w prawie krajowym, na mocy których mógłbywnieść skargę na naruszenie Artykułu 8 Konwencji, zgodnie z wymaganiem zawartymw Artykule 13 Konwencji?
10. Czypostanowienia prokuratora o zabezpieczeniu majątku stanowiły ingerencję w prawoskarżącego do swobodnego korzystania z własności zawartego w Artykule 1Protokołu nr 1 do Konwencji? W szczególności czy taka ingerencja byłaszczególnym ciężarem nałożonym na skarżącego (patrz Immobiliare Saffi v. Italy,[GC], no. 22774/93, § 59, ECHR
1999-V)?
Trybunał chciałbyaby strony wyjaśniły umowę dotyczącą zabezpieczonych środków. Czy pieniądzeskarżącego zostały umieszczone na odpowiednio opodatkowanym koncie bankowym?
11. Czy skarżącywyczerpał całą drogę krajową zgodnie z Artykułem 35 § 1 Konwencji?
Porównaj także:
GW z 19.02.2008 r. - "Sąd:Dochnal pozostanie na wolności, ale pod dozorem"
