Orzeczenie: Odpowiedzialność za zbrodnię komunistyczną sędziego w stanie spoczynku

Sąd Najwyższy udzielił odpowiedzi na następujące pytanie prawne:

„Czy oczywistym jest, że na gruncie postanowień Konstytucji PolskiejRzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. z 1976 r. Nr 7, poz. 36 ze zm.),zawartych w szczególności w art. 8 ust. 2 i 3, art. 30 ust. 1 pkt 3 i 8oraz art. 62, przy jednoczesnym braku regulacji niektórych podstawowychzasad prawnych, sąd rozpoznający sprawę o przestępstwo określone wdekrecie z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz.U. Nr 29, poz.154 ze zm.) był zwolniony z obowiązku respektowania

1) daty wskazanej w organie promulgacyjnym (14 grudnia 1981 r.) jakodnia „prawnego ogłoszenia” tego dekretu w rozumieniu art. 3 ustawy zdnia 30 grudnia 1950 r. o wydawaniu Dziennika Ustaw RzeczypospolitejPolskiej i Dziennika Urzędowego Rzeczypospolitej Polskiej „MonitorPolski” (Dz.U. Nr 58, poz. 524 ze zm.),

2) normy art. 61 wymienionego dekretu w części nadającej mu mocwsteczną „od dnia uchwalenia”, a jeżeli tak, to na jakiej podstawieprawnej i w jakich okolicznościach?”

i u c h w a l i ł udzielić następującej odpowiedzi:

1. Zewzględu na niezamieszczenie w Konstytucji PRL z 1952 r. zakazutworzenia przepisów karnych z mocą wsteczną (zasady lex retro non agit)oraz brak mechanizmu prawnego umożliwiającego uruchamianie kontrolizgodności przepisów rangi ustawowej z Konstytucją lub z prawemmiędzynarodowym, a także ze względu na brak regulacji określającejmiejsce umów międzynarodowych w krajowym porządku prawnym, sądyorzekające w sprawachkarnych o przestępstwa z dekretu Rady Państwa zdnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. Nr 29, poz. 154) niebyły zwolnione z obowiązku stosowania retroaktywnych przepisów karnychrangi ustawowej.

2. Uchwałę wpisać do księgi zasad prawnych.