Orzeczenie: Parlament przeciwko Rada
KOMUNIKAT PRASOWY nr 29/08 Wydziału Kontaktu z Mediami i Informacji
6 maja 2008 r.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-133/06
Parlament / Rada
Trybunał stwierdzIŁ nieważnośĆ niektórych przepisów dyrektywy dotyczącej procedury nadawania i cofania statusu uchodźcy
Podając przyszłe przyjmowanie wspólnych list krajów bezpiecznychzwykłej konsultacji z Parlamentem, a nie procedurze współdecydowania,Rada przekroczyła kompetencje w dziedzinie azylu przyznane jej traktatem
W dniu 1 grudnia 2005 r. Rada przyjęła dyrektywę 2005/85/WE wsprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania icofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich. Dyrektywa taprzewiduje, że Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, /pokonsultacji z Parlamentem Europejskim/, przyjmuje wspólną minimalnąlistę państw trzecich, które państwa członkowskie uznają za bezpiecznekraje pochodzenia, jak również wspólną listę europejskich bezpiecznychkrajów trzecich. Zmiana tych dwóch list również następuje większościąkwalifikowaną w Radzie /po konsultacji/ z Parlamentem.
Parlament wniósł skargę o stwierdzenie nieważności przepisów dyrektywyprzewidujących zwykłą konsultację. Uważa on bowiem, że przepisy tepowinny przewidywać przyjmowanie omawianych list w drodzewspółdecydowania, tj. procedury, w której Parlament uczestniczy jakowspółprawodawca. Zdaniem Parlamentu Rada niezgodnie z prawemwprowadziła do aktu prawa wtórnego, jakim jest dyrektywa, podstawyprawne pozwalające jej na przyjmowanie tych list, tworząc w ten sposób„/zastrzeżenie prawodawcze/”.
Rada podnosi natomiast, że korzystanie z wtórnych podstaw prawnych jestutrwaloną techniką prawodawczą i traktat WE w żaden sposób nie stoi jejna przeszkodzie. Powołuje się także na delikatny charakter samejmaterii, która wymaga szybkiego i skutecznego reagowania na zmianysytuacji w krajach trzecich, których to dotyczy. Wreszcie uważa ona, żeprzesłanki przejścia do procedury współdecydowania nie zostałyspełnione.
W istocie, rozstrzygnięcia Trybunału wymaga kwestia, czy Rada mogłazgodnie z prawem przewidzieć w dyrektywie ustalanie list krajówbezpiecznych i wprowadzanie zmian do tych list większościąkwalifikowaną, na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem.
Trybunał przypomniał, że *każda instytucja działa w granicach uprawnieńprzyznanych jej traktatem*. W tym aspekcie procedura przyjmowania listwprowadzona dyrektywą jest odmienna od procedury przewidzianej wtraktacie. Tymczasem normy regulujące sposób podejmowania decyzji przezinstytucje wspólnotowe ustanowione są przez traktat i nie pozostają onedo dyspozycji ani państw członkowskich, ani samych instytucji.Następnie Trybunał wskazał, że przyjęcie, iż instytucja ma możliwośćwprowadzania wtórnych podstaw prawnych, oznaczałoby przyznanie jejuprawnień prawodawczych wykraczających poza to, co przewiduje traktat.
Tym samym Rada, wprowadzając do dyrektywy wtórne podstawy prawne,*przekroczyła kompetencje powierzone jej traktatem*. W tychokolicznościach Trybunał uchylił zaskarżone przepisy.
Odnośnie do przyjmowania w przyszłości list krajów bezpiecznych, jakrównież wprowadzania do nich zmian, Trybunał dodał, że Rada powinnadokonywać tego z poszanowaniem procedur wprowadzonych traktatem. W tejkwestii Trybunał stwierdził, że procedura współdecydowania znajdujezastosowanie zarówno do przyjmowania i zmiany list krajów bezpiecznychw drodze legislacyjnej, jak i ewentualnej decyzji o zastosowaniu art.202 tiret trzecie WE dotyczącego uprawnień wykonawczych.
6 maja 2008 r.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-133/06
Parlament / Rada
Trybunał stwierdzIŁ nieważnośĆ niektórych przepisów dyrektywy dotyczącej procedury nadawania i cofania statusu uchodźcy
Podając przyszłe przyjmowanie wspólnych list krajów bezpiecznychzwykłej konsultacji z Parlamentem, a nie procedurze współdecydowania,Rada przekroczyła kompetencje w dziedzinie azylu przyznane jej traktatem
W dniu 1 grudnia 2005 r. Rada przyjęła dyrektywę 2005/85/WE wsprawie ustanowienia minimalnych norm dotyczących procedur nadawania icofania statusu uchodźcy w państwach członkowskich. Dyrektywa taprzewiduje, że Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, /pokonsultacji z Parlamentem Europejskim/, przyjmuje wspólną minimalnąlistę państw trzecich, które państwa członkowskie uznają za bezpiecznekraje pochodzenia, jak również wspólną listę europejskich bezpiecznychkrajów trzecich. Zmiana tych dwóch list również następuje większościąkwalifikowaną w Radzie /po konsultacji/ z Parlamentem.
Parlament wniósł skargę o stwierdzenie nieważności przepisów dyrektywyprzewidujących zwykłą konsultację. Uważa on bowiem, że przepisy tepowinny przewidywać przyjmowanie omawianych list w drodzewspółdecydowania, tj. procedury, w której Parlament uczestniczy jakowspółprawodawca. Zdaniem Parlamentu Rada niezgodnie z prawemwprowadziła do aktu prawa wtórnego, jakim jest dyrektywa, podstawyprawne pozwalające jej na przyjmowanie tych list, tworząc w ten sposób„/zastrzeżenie prawodawcze/”.
Rada podnosi natomiast, że korzystanie z wtórnych podstaw prawnych jestutrwaloną techniką prawodawczą i traktat WE w żaden sposób nie stoi jejna przeszkodzie. Powołuje się także na delikatny charakter samejmaterii, która wymaga szybkiego i skutecznego reagowania na zmianysytuacji w krajach trzecich, których to dotyczy. Wreszcie uważa ona, żeprzesłanki przejścia do procedury współdecydowania nie zostałyspełnione.
W istocie, rozstrzygnięcia Trybunału wymaga kwestia, czy Rada mogłazgodnie z prawem przewidzieć w dyrektywie ustalanie list krajówbezpiecznych i wprowadzanie zmian do tych list większościąkwalifikowaną, na wniosek Komisji i po konsultacji z Parlamentem.
Trybunał przypomniał, że *każda instytucja działa w granicach uprawnieńprzyznanych jej traktatem*. W tym aspekcie procedura przyjmowania listwprowadzona dyrektywą jest odmienna od procedury przewidzianej wtraktacie. Tymczasem normy regulujące sposób podejmowania decyzji przezinstytucje wspólnotowe ustanowione są przez traktat i nie pozostają onedo dyspozycji ani państw członkowskich, ani samych instytucji.Następnie Trybunał wskazał, że przyjęcie, iż instytucja ma możliwośćwprowadzania wtórnych podstaw prawnych, oznaczałoby przyznanie jejuprawnień prawodawczych wykraczających poza to, co przewiduje traktat.
Tym samym Rada, wprowadzając do dyrektywy wtórne podstawy prawne,*przekroczyła kompetencje powierzone jej traktatem*. W tychokolicznościach Trybunał uchylił zaskarżone przepisy.
Odnośnie do przyjmowania w przyszłości list krajów bezpiecznych, jakrównież wprowadzania do nich zmian, Trybunał dodał, że Rada powinnadokonywać tego z poszanowaniem procedur wprowadzonych traktatem. W tejkwestii Trybunał stwierdził, że procedura współdecydowania znajdujezastosowanie zarówno do przyjmowania i zmiany list krajów bezpiecznychw drodze legislacyjnej, jak i ewentualnej decyzji o zastosowaniu art.202 tiret trzecie WE dotyczącego uprawnień wykonawczych.
Pliki do pobrania:
Komentarze do dokumentu:
Dodaj komentarz
Dodano: 2008-07-21 22:30:23
©2008 Wydział Prawa i Administracji UW. Wszelkie prawa zastrzeżone :: system CMS: MG
TreĂĹÄĹ:
Wspólnotowy proces decyzyjny na przestrzeni rozwoju Wspólnot ...